Medan – stolica prowincji Sumatra Północna w Indonezji, to miasto znane z różnorodnej kultury kulinarnej. Jest to miejsce, gdzie można doświadczyć unikalnych smaków wynikających z bogatego dziedzictwa wielokulturowego. Obejmującego wpływy malajskie, chińskie, indyjskie, arabskie oraz jawajskie. W związku z tym kuchnia Medanu jest wyjątkowo różnorodna i pełna wyrazistych smaków. Z pewnością zachwycą zarówno mieszkańców, jak i turystów. Co warto zjeść będąc w Medan? Oto przewodnik po potrawach, które warto spróbować, odwiedzając Medan.
Soto Medan
Ta odmiana soto łączy kurczaka lub wołowinę z kremowym bulionem wzbogaconym mlekiem kokosowym i niezliczoną ilością różnych przypraw i ziół, takich jak kurkuma, galangal, imbir i kolendra. Mięso jest gotowane, a następnie rozdrabniane i smażone przed zalaniem aromatycznym bulionem. Danie jest wykończone różnymi dodatkami, takimi jak gotowane jajka, ciastka rybne, krakersy krewetkowe, placki ziemniaczane, smażone szalotki oraz ryż. Jak sama nazwa wskazuje, ta odmiana soto pochodzi z miasta Medan, gdzie jest uważana za danie popisowe i bardzo poszukiwany regionalny przysmak.
Saksang
Saksang to pikantny indonezyjski gulasz, który zazwyczaj podaje się na specjalne okazje. Tradycyjnie przyrządza się go z wieprzowiny gotowanej we krwi i ostrych przyprawach. Uważa się, że tradycja przygotowywania saksang wywodzi się od ludu Batak z północnej Sumatry. Najczęstszym głównym składnikiem jest wieprzowina, jednak odmiany zawierające mięso bawoła również często występują w kulturze Bataków. Ze względu na dodatek krwi i wielu różnych przypraw, danie ma unikalny pikantno-słodki smak oraz charakterystyczny ciemnobrązowy kolor.
Mie Aceh
To pikantne danie z makaronem, którego nazwa pochodzi od miejsca jego pochodzenia, podaje się w postaci smażonej (goreng) lub w formie zupy (kuah). Oprócz grubego żółtego makaronu, zazwyczaj składa się z wołowiny, jagnięciny lub owoców morza, a także warzyw, takich jak dymka, czosnek, kiełki fasoli, kapusta i pomidory. Obficie przyprawia się to danie pikantną mieszanką, która zazwyczaj zawiera papryczki chili, szalotki, czosnek, kardamon i kminek. Mie Aceh zwykle podaje się ze smażoną szalotką, ogórkiem i krakersami, a powszechnie sprzedają je uliczni sprzedawcy lub restauracje typu hawker.
Babi panggang
Babi panggang to indonezyjski termin odnoszący się do szerokiej gamy dań z grillowanej lub pieczonej wieprzowiny. Tradycję przygotowywania wieprzowiny w Indonezji uważa się za pochodzącą z chińskiego dziedzictwa kulinarnego, a ze względów religijnych potrawy z wieprzowiny zazwyczaj spotyka się na obszarach z przewagą ludności chrześcijańskiej i hinduskiej. Oprócz niezwykle popularnego babi guling – balijskiej świni ssącej, istnieje wiele różnych dań z grillowanej wieprzowiny tradycyjnych dla obszaru północnej Sumatry. Przed grillowaniem mięso jest zwykle marynowane w mieszance tradycyjnych indonezyjskich przypraw, takich jak imbir, czosnek, galangal i indonezyjski sos sojowy ketjap manis.
Perkedel
Perkedel to indonezyjskie smażone przysmaki składające się z tłuczonych ziemniaków, mielonego mięsa, mielonej kukurydzy lub mielonej ryby (perkedel ikan). Nazwa tych pikantnych pasztecików pochodzi od holenderskiego słowa frikadel, co wskazuje na holenderskie wpływy kulinarne na terytorium Indonezji. Przed smażeniem główny składnik jest zwykle łączony z drobno posiekaną cebulką i pieprzem, a następnie zanurzany w ubitych jajkach. Perkedel jest tradycyjnie podawany jako przystawka lub dodatek do zupy soto ayam, choć może być również spożywany jako danie główne, kiedy to zwykle towarzyszy mu nasi kuning (żółty ryż).
Risoles
Risoles to popularna indonezyjska przekąska pochodząca z XIII wieku. Ma delikatny, lekko pikantny smak, który sprawia, że risoles są idealne na śniadanie lub popołudniową przekąskę. To danie składa się z małego krokieta, który zazwyczaj zawija się w ciasto, obtacza w bułce tartej, a następnie smaży w głębokim tłuszczu na złoty kolor. Zwykle krokiet wypełnia się owocami morza, mielonym mięsem lub warzywami, a czasami słodkimi składnikami i podaje jako deser. Nazwa potrawy pochodzi od tradycyjnego portugalskiego rissole. Tę smaczną przekąskę można znaleźć w całej Indonezji, na licznych targowiskach, w piekarniach i na ulicznych stoiskach.
Arsik
Arsik to indonezyjskie danie wywodzące się z ludów Mandailing i Batak Toba, zamieszkujących północną Sumatrę. Potrawa jest zwykle przygotowywana z karpia, który jest duszony z różnymi przyprawami i ziołami. Kluczowymi przyprawami używanymi w tym daniu są imbir i pieprz syczuański. Ponieważ pieprz syczuański występuje tylko na wysokości 1500 metrów w obszarze, w którym mieszkają Mandailing i Batak Toba, arsik zawsze reprezentował tradycyjne danie tego obszaru. Ryba jest podawana w całości i symbolizuje całe ludzkie życie. Zwykle jako dodatek podawany jest gęsty, pikantny sos.
Pempek
Pempek to tradycyjne indonezyjskie ciasto rybne przygotowywane z mielonego mięsa rybnego i tapioki. Faktycznym miejscem pochodzenia tego dania jest miasto Palembang, położone w Sumatrze Południowej. Według legendy, danie to stworzył stary mieszkaniec Palembang, który był zmęczony tradycyjną smażoną lub grillowaną rybą. Wymyślił on innowacyjny sposób mielenia mięsa, mieszania go z mąką z tapioki i smażenia w głębokim tłuszczu, aby uzyskać chrupiącą i pyszną przekąskę. Następnie jeździł rowerem po mieście i sprzedawał ciastka rybne mieszkańcom Palembang. Z czasem pempek uznano za godną pochwały przekąskę, a dziś uważa się go za tradycyjny indonezyjski przysmak. Te okrągłe lub prostokątne placki zwykle gotuje się na parze. Tuż przed podaniem smaży na oleju roślinnym i kroi na kawałki wielkości kęsa. Typowymi dodatkami są plasterki ogórka, makaron lub ryż oraz tradycyjny słodko-kwaśny sos. Dzięki czemu klienci mogą dostosować smaki do swoich upodobań.
Sate Padang
Sate Padang to odmiana sate (satay), która pochodzi z zachodniej Sumatry. Tradycyjnie przyrządza się ją z wołowiny, składającej się z kawałków mięsa lub podrobów, które marynuje się, nabija na szpadki, a następnie grilluje. Szaszłyki te zazwyczaj podaje się w gęstym, brązowym sosie. Łączy on bulion mięsny zagęszczony mąką ryżową lub wodą ryżową oraz różnymi łagodnymi przyprawami.
Inne odmiany obejmują wersję Panjang, w której wykorzystywana jest kurkuma, aby powstał żółty sos lub sate Pariaman,w której znajduje się więcej chili, aby nadać sosowi typowy czerwony odcień. Sate Padang jest zwykle podawany z ketupat (ciastkami ryżowymi).
Gulai
Gulai to pikantne indonezyjskie danie przypominające gulasz lub gęstą zupę. Ze względu na swój wygląd i smak, często nazywane jest indonezyjskim curry. Głównym składnikiem gulai jest dowolna odmiana mięsa, a także podroby, owoce morza lub warzywa. Składniki gotowane są w połączeniu mleka kokosowego i przypraw, aż sos osiągnie gęstą konsystencję. Gulai wywodzi się z Sumatry, najprawdopodobniej pod wpływem kuchni indyjskiej, ale obecnie cieszy się popularnością w całej Indonezji. Danie można znaleźć w indonezyjskich centrach handlowych i tradycyjnych restauracjach. Najczęstszym dodatkiem do gulai jest ryż gotowany na parze.
Tekwan
Tekwan to tradycyjna indonezyjska zupa z kulek rybnych. Podstawowym składnikiem potrawy są kulki rybne tekwan, od których danie wywodzi swoją nazwę. Wykonywane są z pasty rybnej, tapioki i mąki, są gotowane lub smażone przed dodaniem do zupy. Bulion jest zwykle przygotowywany na bazie ryb lub krewetek. Następnie dodaje się do niego grzyby, suszone kwiaty lilii, plasterki jicamy, czosnek i cebulę dymkę. Niektóre odmiany tego dania zawierają również makaron vermicelli i inne warzywa. Miasto Palembang, położone w południowej Sumatrze, uważa się za miejsce powstania tekwan, skąd ta pyszna zupa rozprzestrzeniła się na cały kraj. Zazwyczaj można ją znaleźć w menu indonezyjskich restauracji. Powszechnie podaje się ją w warungach – tradycyjnych indonezyjskich straganach z jedzeniem ulicznym.
Autorka: Magdalena Łydka – miłośniczka podróży, szczególnie tych na Bałkany. Copywriterka specjalizująca się w tematyce podróżniczej, która pracę w korporacji zastąpiła tworzeniem stron internetowych i podróżowaniem. Każdą wolną chwilę spędza w podróży z dobrą książką i notesem. Autorka kilku ebooków o Chorwacji, Bałkanach i Półwyspie Apenińskim. Ulubione miejsce do pracy: wyspa Korčula w Chorwacji.